Interest at 6 per cent $3.69 Any ordinary family will take from a milkman at least one quart a day. We in Ottawa pay eight cents per quart, making per year (365 × 8,) $29.20. It is a very poor cow that will not average five pounds of butter a week for forty weeks, and that at twenty-five cents per pound, that is 40 (weeks) × 5 (pounds), × 25 (cents), equals 50 (dollars). So the account stands thus: Butter $50.00 Milk 29.20 $79.20 Cost of food for one year $47.00 } Interest on cow and trousseau 3.69 } 50.69 Profit $28.51 LAND AND CROPS. I have found that two acres of land is the least possible area that will provide cow-food for the entire year, and that should be divided thus: One acre for hay, the other for fodder and mangels. If you have no land already seeded down, plow up your acre, sow clover and timothy, six pounds, of each. In May, when the grass has fairly started, top-dress it with two bushels of land plaster; if you can apply it just before a rain it is the best time. The first year you will have all clover hay, and it must be cut before the second blossom comes; if not cut early enough, the stalks become tough and woody, and are wasted by the cow. The second year, if top-dressed in the fall with the manure collected during the summer, you will have a fine crop of timothy, and if the land was good for anything you can cut hay from it for three years by giving it a little manure every fall. As early as the ground will admit, sow some peas and oats; one bushel of each will plant one-third of an acre. Peas do well on old sod, and are the best crop to plant on new ground. In about six weeks you can commence cutting it for fodder, and it should give the cow two good[12] meals a day until corn comes in. L. B. Arnold, in “American Dairying,” says of corn: “When too thickly planted its stems and leaves are soft and pale, its juices thin and poor. If sown thin or in drills, so that the air and light and heat of the sun can reach it, and not fed until nearly its full size, it is a valuable soiling plant.” Now Mr. Waring, in “Farming for Profit,” says: “It is a common mistake when the corn is planted in drills to put in so little seed that the stalks grow large and strong, when they are neglected by the cattle, the leaves only being consumed. There should be forty grains at least to the foot of row, which will take from four to six bushels to the acre, but the result will fully justify the outlay, as the corn standing so close in the row will grow fine and thick.” My experience tells me that Mr. Waring is right; any way, my cow will not eat the coarse stalks which will grow when the corn is planted too thin. The one-third acre reserved for mangels, must be the perfection of richness, well drained, and manured. If the soil is deep, you can plant them on the flat, but if the soil is shallow, plant them on ridges, the ridges thirty inches apart (I always plant them in that way); then thin out the plants to fifteen inches apart. Ten to twelve hundred bushels may be grown on an acre, but the ground must be properly prepared. In storing them, they require to be very carefully handled, as the least bruise hastens decay, and we want to keep them fresh and good until April, when our cow ought to give us a calf. WEANING THE CALF. I thought I had tried almost everything relating to the care of cows, but when I undertook to wean a five-weeks’-old calf, I found my education in that respect sadly neglected. I asked a farmer’s wife how I was to manage. “Oh,” she said, “just dip your fingers in the milk, and let the calf suck them a few times, and it will soon learn to put its nose in the pail and drink.” It sounded simple enough, so I took my pail and started for the barn, where that wretched animal slopped me all over with milk, bunted me round and round the pen, until I was black and blue, sucked the skin off my finger, and wouldn’t drink. After trying at intervals for two days, the calf was getting thin, and so was I. In despair, I left the pail of milk, giving that calf a few words of wholesome advice. When I went back two hours after, the calf was standing over the empty pail, with an expression on its face, that I translated into an inquiry, as to why I hadn’t left that pail there before.[13] I have weaned several calves since then, but have never had any trouble. Leave them with the cow three or four days, then take a little milk and hold the calf’s nose in the pail; it must open its mouth or smother, and when once it tastes the milk, will soon learn to drink.[1] When it is a week old, commence feeding with oil-cake, skim-milk and molasses. Into an old two-pound peach can, I put one tablespoonful of oil-cake and one of molasses, fill up the can with boiling water, and set it on the stove until thoroughly cooked. That quantity will be its allowance for one day, mixed with skim-milk. The next week, give it that quantity at each meal, and the next week, twice that. The calf will then be four weeks old, and the butcher ought to give you a price for it that will pay for all trouble and the family milk bill while the cow was dry. It does not pay to raise calves where you only keep one cow. (Mr. Cochrane, the owner of the celebrated cow “Duchess of Airdrie,” told me the other morning that last year he sold a calf of her’s to an English gentleman for four thousand guineas (twenty thousand dollars). I think it would pay to have a wet nurse if one had a calf like that). A tablespoonful of lime-water put in the milk now and then will prevent the calf from “scouring,” a complaint very common among calves brought up by hand. I believe that winter rye makes a valuable soiling plant, but I have never tried it. [1]It is better, as a rule, not to allow the calf to suck at all. Aptness in learning to drink is influenced by heredity. Calves from ancestors that have not been allowed to suck, learn to drink more readily than those which have been allowed to run with the dam. A FEW WORDS AS TO GENERAL MANAGEMENT. I think it cruel to keep cows tied up all summer. They do not require much exercise, but fresh air they must have, and it is a great comfort to them to lick themselves, although they ought to be well curried every day. It is better to milk after feeding, as they stand more quietly. Don’t allow your milk-maid to wash the cow’s teats in the milk pail, a filthy habit much in vogue. Insist on her taking a wet cloth and wiping the cow’s bag thoroughly before she commences to milk. A cow ought to be milked in ten minutes, although the first time I undertook to milk alone, I tugged away for an hour. I knew how much milk I ought to have, and I was bound to get it. An old cow will eat more than a young one, but will give richer milk. If you can get a cow with her second calf, you can keep her profitably for five years, when she should be sold to the butcher. There is nothing that[14] will keep your cow-shed so neat, and add so much to the value of your manure pile, as a few shovelfuls of dry earth or muck thrown under the cow. It will absorb the liquid manure better than anything else. Don’t allow your milk pans to be appropriated for all sorts of household uses; you cannot make sweet, firm butter if the milk is put into rusty old tin. Skim the milk twice a day into the stone churn; add a little salt, and stir it well every time you put in fresh cream. Use spring water, but don’t allow ice to come in contact with the butter; it destroys both color and flavor. If your cream is too warm, the butter will come more quickly, but it will be white and soft. When the cream is so cold that it takes me half an hour to churn, I always have the best butter. Don’t put your hands to it, work out the buttermilk with a wooden paddle, and work in the salt with the same thing. There is an old saying that one quart of milk a day gives one pound of butter a week, and I think it’s a pretty fair rule, but don’t expect to buy a cow that will give you thirty quarts of milk a day. There are such cows I know, but they are not for sale. Be quite satisfied if your cow gives half that quantity. Place the cow’s food where she cannot step on it, but don’t put it high up; It is natural for them to eat with their heads down. I think it is better that the family cow should have a calf every year, provided you can have them come early in the spring or late in the autumn. As to the time that a cow should be dry, that depends much upon the way the cow was brought up. If she was allowed to go dry early in the season with her first calf, she will always do it. A cow being a very conservative animal, she should be milked as long as her milk is good. When she is dry, stop feeding the provender, bran, and oil-cake, and give her plenty of good hay, with some roots, until after she calves. The provender and oil-cake being strong food, are apt to produce inflammation and other troubles at calving time. You can feed turnips when she is dry, at the rate of two pails a day, cut up fine, of course, but don’t feed turnips when she is milking. I have tried every way to destroy the flavor of turnips in milk, but without success. I have boiled it, put soda in it, fed the cow after milking, but it was all the same—turnip flavor unmistakable—and as we don’t like our butter so flavored, I only feed turnips when the cow is dry. The Rev. E. P. Roe in his delightful book called “Play and Profit in My Garden,” says: “If a family in ordinary good circumstances, kept a separate account of the fruit and vegetables bought and used during the year, they would, doubtless, be surprised[15] at the sum total. But if they could see the amount they could and would consume if they didn’t have to buy, surprise would be a very mild way of putting it.” The same rule applies to the keeping of a cow. We buy one quart a day and manage to get along with it. Our cow gives us ten to twenty quarts a day and we make way with the greater part of it. I think with a cow and a garden, one may manage to live, but life without either, according to my ways of thinking, would be shorn of many of its pleasures. [16] THE COW IN THE MIDDLE STATES. BY W. L. BATTLES, GIRARD, PA. Instead of writing on how a cow might be kept, I propose simply to tell just how we manage our cow, what we feed her, how we procure that food; in fact everything relating to her care, so that any one can go and do likewise. “Spot,” we call her, for she has a beautiful white spot in her forehead, is not a Jersey, for we can not afford to buy one at the prices at which they are held with us; nor is she a thorough-bred of any kind; yet she is a good cow, of medium size, fills a twelve-quart pail each night and morning, when her milk is in good flow, that raises a thick coat of rich cream, which, after been churned, furnishes all the butter needed for a family of six, and some to spare. Our place is small, only two acres, and a portion of this is covered by the dwelling, barn, poultry-house, etc. The fruit garden occupies about one-fourth of an acre, and from this portion nothing is grown to furnish food for “Spot.” Adjoining the barn there is half an acre of the land in good grass, or mostly clover, and every spring a quart of clover seed is sown, so as fast as the old plants die out, young ones take their places. A bushel of land plaster is sown on this when the grass begins to start in the spring. This plot produces a very heavy growth of grass and clover, enabling us to cut it three times each season; about the first of June, August, and of October. A coat of fine manure is always spread over the ground immediately after each mowing. The grass is mostly cured, and makes fine hay for winter feeding. Occasionally a small portion of the crop is used green for soiling. Besides the land occupied by buildings, fruit garden, and clover plot, there remains about one acre, which we call the garden. Here are grown all the vegetables for the family’s use, besides some to sell. About one-fourth of it is planted to Early Rose potatoes, and as soon as these are sufficiently ripe for use or market, they are dug, and sweet corn, in drills, for fodder, is sown upon the land. Another fourth of an acre is planted to sugar beets; the ground being very rich, the yield is always large; this last season (1879), though very dry, I harvested one hundred and seventy-eight bushels. Our cow is very fond of the beets, and I think there is nothing better to keep up a flow of milk, and they give it no bad flavor, as do turnips. An additional fourth of an acre is planted to sweet, or evergreen,[17] corn; as fast as the corn is picked for use or market, the green stalks are cut up, run through the cutting-box, and every particle of them consumed. As soon as the corn is all harvested, the ground it occupied is thoroughly fitted and manured, and then sown to winter rye, to be used for soiling the next spring, after which the ground is again prepared for corn. The remaining fourth acre is devoted to early peas, beans, cabbages and other garden vegetables. As soon as one crop is off, the ground is prepared, and something else is almost always planted or sown; consequently, on the most of this acre, two crops are produced each season, except where sugar-beets are grown, or late cabbages, which require the whole season to mature. With the clover on the half acre, and the forage crop and roots on the acre, we have not only had sufficient food for the cow the entire season, but have also kept our family horse, with the exception of one load of oat-straw purchased for three dollars, to mix in with the fodder corn; this is hard to cure sufficiently to keep bright and sweet through the winter, but by mixing a layer of corn-fodder, and a layer of straw, it all comes out nice and bright. Besides keeping both horse and cow, we have marketed from this little farm, in berries, vegetables, butter, eggs, poultry, and one fat hog, weighing, dressed, over three hundred pounds, four hundred and sixty-eight dollars’ worth of the above produce, keeping enough for our own use, and salting down one barrel of pork. THE BARN. The barn is twenty-five by thirty feet, with the stable on the south side. The stall for “Spot” is five feet wide, and the floor on which she stands is five feet long, with a manger two feet wide in front, one and a half high next to the cow, and three feet next to the barn floor. She is fastened with a wide strap around her neck, attached to a chain eighteen inches long, which is fastened to a staple driven into a post at the corner of the stall adjoining the manger; this gives her room to turn her head so as to lick any portion of her body. The floor is made of two-inch plank, battened on the under side with thin boards, raised from the ground ten inches in rear and one foot in front; all the droppings and urine fall into the four-foot alley behind. This alley has a clay floor beaten perfectly solid and level. Next to the stable door is a large bin, ten by seven feet, for storing road-dust or muck; at the other end of the stable is another bin, ten by eleven feet, for storing leaves for bedding.[18] My great object is not only to make “Spot” comfortable, and have her stable free from all bad odors, but to save all the manure, both liquid and solid. The best absorbent is dried muck, pulverized, or road-dust from clayey roads. As it is easier to procure the latter, I generally make use of that, and always keep from two to three inches of it in the alley; this effectually absorbs all the liquid portions and all offensive odors. Twice each day, this is thrown out through a window closed by a sliding shutter in the rear of the stall, under a shed, where it remains until wanted for use. In the fall, I go to the woods and procure a sufficient quantity of leaves to last until spring; a liberal use of these not only makes a nice, soft, clean bed, but largely increases the quantity of manure. The stable opens into a small yard, across one corner of which runs a small brook. Each morning, the cow is permitted to go out and drink; if the weather is pleasant, she is allowed to remain out an hour for exercise. She is let out the same at night, after sunset in warm weather, so that she will not be annoyed by flies. The barn is well-battened, and is warm in winter; it is well ventilated by two windows, but these, in summer, are darkened by blinds, with wide slats, to keep out flies. SYSTEM OF FEEDING. Each morning, while “Spot” is eating her breakfast, she is well curried with a curry comb or card, and if any filth is observed on her bag or teats (which is very seldom), they are carefully washed off, if in winter, with warm water. She is never scolded nor whipped; consequently she never kicks over the pail, or holds up her milk. She is fed in winter with a peck of sugar-beets cut up, both morning, noon, and night; also, a bushel of cut feed, either corn-stalks or clover hay, wet with a pailful of hot water, with two quarts of “sugar meal,” or bran, thoroughly mixed together, with a little salt sprinkled over it. I generally use what is known here as “sugar meal” to mix with her feed; it is corn meal from the factory after the sugar or glucose has been extracted; it costs from ten cents to twelve and a half cents per bushel, and I prefer it to bran, and “Spot” likes it very much. We consider her a machine for converting the food we give her into milk, and the more we can get her to eat and digest, the more milk is obtained, and the greater the profit. It is a good plan to change the food occasionally, substituting carrots for beets, clover hay for corn fodder, for brutes, like mankind, are fond of a variety. There are root-cutters that can be procured for cutting[19] up roots, but I have always used a common spade, ground sharp, and an empty flour barrel to hold the beets. It takes but a few minutes to cut up a mess of beets in that way. MANURE. With a bin of road-dust, and one of leaves, a winter’s supply of litter is secured, and it is surprising what a pile of manure we have in the spring. Another valuable source of manure is the pigsty, with plenty of leaves for a warm bed, and sufficient road-dust to absorb all the liquids, it is astonishing how clean our pigs are, and the sty is free from all bad odors; the big potatoes and mammoth beets, show the richness of the pig-pen fertilizer. I think our fifty hens pay for all their food with the droppings the poultry-house furnishes. The roosts are over a slanting platform, which is kept covered with road-dust both summer and winter; the droppings fall on this floor, and roll down into a large box twelve feet long, three feet wide, and three feet deep. The dust the chickens work down with the droppings is sufficient to absorb all the ammonia and preserve all the fertilizing qualities of this most valuable guano. A large box of road-dust is always kept in the water-closet, a liberal use of which furnishes a quantity of most valuable fertilizer, besides freeing the closets from all noxious smells. The wash water and slops from the kitchen are utilized by being thrown on a pile of sods and other rubbish, which are forked over, and as soon as decayed, carted to the manure pile. From so many sources we are enabled to give our small farm a most liberal supply of manure each spring and fall, so that even with the double cropping most of it gets, it continues to improve, and yields more bountifully each succeeding season. CROPS AND TILLAGE. In the cultivation of sugar beets, the ground is first manured heavily, plowed deep, and thoroughly pulverized with the cultivator, then marked out in rows with a garden plow, two feet apart. Manure from the poultry-house is scattered in each furrow, which should be lightly covered with soil, so the seed will not come in contact with it; drop the seeds about six inches apart, covering lightly with the garden rake. When the leaves are about four inches long, thin out to one plant in a place, and fill any vacancies with the plants pulled out. Hoe them thoroughly, destroying all weeds, which can easily be done by cultivating each time before hoeing, with an arrow cultivator. Keep the ground[20] mellow, and cultivate three or four times, after which they will take care of themselves and soon cover the ground. With ground in good condition, and a fair season, six hundred to eight hundred bushels per acre can be easily produced. Let them grow until frost comes, when they should be dug with a garden fork, the tops cut off, and stored for winter. Those to be used before the first of March, are stored in the cellar, the others are buried in a long pit, digging out a shallow place, piling up the roots about three feet high, and three feet wide, covering well with straw and sufficient soil to keep them from freezing, putting in a drain-tile about every four feet in the top of the pile, with one end to project a little through the covering, for ventilation. If the weather becomes very cold, lay a turf over the tile, and remove when pleasant. I grow carrots after the same plan, and store in like manner. I prefer beets, as they are so much larger, it is less trouble to gather and take care of them, and the crop is generally larger, still I always grow some carrots for a change. I plant sweet corn in drills, always put some fertilizer along the furrow, dropping the kernels about eight inches apart, with the rows three feet wide, I commence planting soon after May first, and continue at intervals until about July first, so I can have a fresh supply for use, and market, all the season. The sweet corn being grown on the plot sown to winter rye, for soiling, enables us to cut some portions of it twice, before the ground is needed for corn. When sowing corn for fodder, which is done as soon as we commence digging the early potatoes, I sow it in drills two feet apart, and drop the kernels about one inch apart in the drills, manure from the pigsty is first dropped in the furrow, and covered with soil at least two inches deep, or the corn will not come up. This fertilizer is so strong, if properly used it causes a most extraordinary growth of stalks. While the corn is small, cultivate it two or three times with a narrow cultivator, when it will take care of itself, and there will be a surprising growth of stalks; I have them often six feet high. Just before time for frosts, cut with a scythe, and set up in small bunches bound around the top, and leave to cure until cold weather. When it is to be put in the mow, spread alternately a layer of stalks, and a layer of straw, and it will keep bright and sweet until wanted. The rye for spring soiling is sown when the sweet corn is picked, and stalks removed, in drills about ten inches apart. Fine manure is spread on the ground after plowing, and thoroughly mixed with the surface soil; one or two hoeings being given to keep the ground mellow; to destroy any weeds that may make their appearance. By May[21] first, the early sown rye will cover the ground with a dense growth, at least four feet high, furnishing a large quantity of most nutritious green food. On those portions of the plot where the latest corn is to be planted, two or three cuttings are made; this gives most excellent food for the cow, and the quantity grown on this fourth of an acre will surprise any one who has never tried it. There is quite a plot of early peas, and as soon as the last picking occurs, while the vines are green, they are pulled and fed to “Spot,” who relishes them very much. Turnips, or corn, are at once sown on the ground where the peas were. When our early cabbages are taken up, all the leaves, and much of the stalks, are turned into milk by taking them to the cow’s manger, and the ground at once planted, or sown, to something that will make more food. The beet, carrot, and turnip tops, and late cabbage leaves, make quite a quantity of feed late in the fall, if care is taken in saving and preserving them. Possibly there may be some better forage crop than “evergreen,” or sugar corn; I think another fall I will try the Minnesota Amber Sugar Cane, in a small way. I tried Pearl Millet, in one row, this season; it tillered, or spread wonderfully, but did not do so well as the corn, as the stalks were small, and the millet makes such a feeble growth, at first, it requires the whole season to produce as much fodder as I get from corn sowed the fourth of July. CALVING. I generally manage to have the cow come in about the first of September; by that means the six weeks time she is allowed to go dry, occurs during the warmest portion of the summer, viz., in July and August, when, with the facilities the person who keeps but one cow possesses, it is difficult to make good butter. This is also the season when butter most generally sells the lowest. The calf is taught to drink after it is a week or ten days old, and fed on a porridge made from skim-milk and wheat middlings, or shorts; by the time it is six weeks or two months old it will be well fattened, and can be sold to the butcher for veal, at a good price, for at that season of the year veal is scarce and in demand. The cow being in full flow of milk all winter, when butter is most always high, will pay a good profit for her feed and care. A couple of weeks prior to the time the calf should be born, I make a box stall on the barn floor, and permit the cow to run loose in it until the calf is taken away to learn to drink. During this time she should have a good bed of leaves, and the stall be cleaned each night and morning. So far at such times I have experienced[22] no difficulty, or trouble; should any occur, it is better to apply to an experienced person, than to try and “doctor” her yourself. After the calf is born, I feed the cow on warm slops a day or two, permitting the calf to suck until the swelling has gone from her bag, and it has assumed its natural condition. Then, as before stated, teach it to drink, which can easily be done by inserting the finger in its mouth, and putting its head in the dish, cautiously withdrawing the finger a few times, and in a short time you will have no difficulty, as it will help itself. In conclusion, I can say I have tried to state just how our cow is managed and kept. I presume there can be improvements made on our system. I shall be glad to take advantage of the experience of others, at any and all times. No record is kept of the milk obtained, or of the butter made. We know we always have plenty for the family’s use, and considerable to spare. Bread and milk furnish the children half their food a portion of the time. Pure milk and plenty of fresh fruits, in abundance, we consider afford one of the principal reasons why our family is so healthy, and we have so few doctor’s bills to pay. From our acre and a half, all the food has been grown for both cow and horse, except the three dollars expended for straw. The “sugar meal” given the cow has not cost five dollars during the past year. It is safe to say, that one half, and probably more, of the clover, corn fodder, green rye, etc., has been fed to the horse. Consequently the keeping of the cow can all be credited to the small area of about three-fourths of an acre of land, in addition to an outlay of not exceeding seven dollars for meal, bran, and straw. This land, about one half of it, has also produced, in addition, full crops for the use of the family, or market, while the sour milk and buttermilk have largely assisted in making six hundred pounds of pork. The calf, at less than two months of age, was sold for eight dollars, which more than paid for the extra feed bought for the cow. The family which has never kept a cow can hardly realize the satisfaction and benefits derived from such a source. Children, whose appetites are often capricious, will almost always relish a cup of cool milk. Cream, for our coffee at breakfast, is much enjoyed by all, but realized by few, and what can be more delicious than a nice dish of strawberries smothered in rich yellow cream. When we consider the small expense, the little trouble and care, contrasted with the great benefits derived, it is, so to speak, surprising that any family should rest satisfied without possessing a cow. [23] Fig. 2.—the ayrshire cow “old creamer.” [24] [25] THE COW IN THE GULF STATES. BY GEORGE G. DUFFEE, MOBILE, ALA. For several years I had been experimenting on a small scale in soiling cattle. My area of land, however, was exceedingly limited, being only a portion of the kitchen garden of a city residence, but my success was, even in this small way, so satisfactory, that I determined at some future day to try it on a more extensive scale. My reading and experience convinced me, that in our favored southern climate, a half acre of land, intelligently cultivated, would produce a supply of food amply sufficient to support one cow through the year, and circumstances favoring, I determined to try the experiment. In April, 1876, I became owner of a lot two hundred and fifty feet long by one hundred and twenty wide in the rear of my premises—the greater portion having been used as a grass plot for a horse. I immediately began by fencing off a portion one hundred and twenty feet by two hundred, running a wagon-way eight feet wide down the center, which, with the space occupied by the stable (say twenty by thirty feet), left nearly twenty-two thousand feet, or within a fraction of half an acre, for actual cultivation. The land was a sandy loam, covered with a thick sod of Bermuda and other grasses. Years before it had been cultivated as a market garden, but latterly given up to grass; it sloped to the south sufficiently to favor good drainage. In and around the stable was a goodly lot of manure, which, during April, was spread upon the land—some forty cart loads. On April twentieth the land was thoroughly plowed with a two-horse turning-plow, and harrowed until finely pulverized. On May first, I planted one half of the land in Southern field corn, in drills two feet apart, with the grains about one inch apart. The rows were lengthwise, to render after cultivation more convenient. On May fourth, sugar corn was put in one half of the remainder, planting at the same distance as the larger variety. May sixth, the remaining fourth was sown heavily with German or “Golden” Millet, in drills twelve inches apart. Seasonable showers, followed by warm sunny days, soon produced a vigorous and rapid growth. On May fifteenth, a Thomas’ harrow was run over the first planted corn, and six days later over the second planting, and over the millet. On May thirtieth, the corn was plowed, followed by a good hoeing. A fortnight later, a second and last hoeing[26] was given. The millet was also hoed twice, after which the growth effectually shaded the ground, and thus prevented the growth of weeds. In the meantime I had repaired the stable, and had a large door cut into the side next to the original lot, and made a stall for our pet Jersey cow. The floor was cypress, three inches thick, and sloped slightly from the manger. By actual measurement of the space occupied by the cow—giving just room for her hind feet to clear the same, a trough, eight inches deep, and fifteen wide, was made to receive the urine and droppings. The stall was four and one half feet wide, the sides coming only half the length of the cow, and just her hight. The manger extended entirely across the stall, was twelve inches wide at the bottom, and eighteen at the top, and twelve deep, the bottom being twelve inches above the floor. The fastening consisted of a five-eighths iron rod, passing from one side of the stall to the other, along the center of the manger, and one inch from it. On this rod was a ring, to which was attached a short chain that ended in a snap-catch, to attach to a ring fastened to the head-stall—the head-stall being made of good, broad leather. Usually, in turning the cow out in the morning, the head-stall was unbuckled and left in the stable; to fasten again was but a moment’s work. By this arrangement the cow had full liberty to move her head, without any possibility of getting fastened by the halter. The bottom of this manger was made of slats, one half inch apart, so that no dirt could collect. For feeding wet messes, there was a box made to fit one end of the manger, which could be removed to be washed without trouble. With plenty of sawdust, costing only the hauling, perfect comfort and perfect cleanliness were matters of course. Attached to the stable was a lot fifty by fifty feet, where, in pleasant weather, the cow was turned, but free to go in and out of her stall at pleasure. In this lot was a trough, connected with the pump, where a supply of clean and fresh water was always kept. Daily this trough was emptied and thoroughly cleaned. A cow may eat dirty feed occasionally, but see to it that the water she drinks is pure. Unless this is attended to her milk is unfit for human food. The manure trough being supplied with sawdust, the urine, as well as the droppings, were saved and removed daily to a covered shed located in one corner of the lot, where it was kept moist, and worked over occasionally. Our Jersey was due with her second calf about June twentieth, but was still giving milk in April and May. Her feed from May first to June fifteenth, was the run of a common pasture, with a mess twice daily of[27] wheat bran and corn meal, with hay. On June first she was dried up for a brief resting spell. June fifteenth we began cutting the sugar corn, now waist high. This was run through a cutter (making cuts three-quarters of an inch), and fed to her three times a day, first sprinkling two quarts of wheat bran over the corn, and continuing the hay feed twice a day. At the same time she was taken from the pasture, not to go on again until this experiment was finished. June twenty-second her udder was so distended, it was deemed prudent to relieve it by milking. This was done twice a day for three days. Here, at the South, there is a foolish prejudice against doing this, the belief being strong among the ignorant classes that it will cause the death of the coming calf. In some instances I have found it necessary to relieve the udder daily for a week before calving; I never knew any evil to result. At dawn June twenty-fifth there was a fine heifer calf beside her. As soon as convenient the cow was thoroughly milked, and a bucket of water, with one quart each of corn meal and wheat bran stirred in, and a pinch of salt, was given her, and nothing else except water for twenty-four hours. At evening she was again milked to the last drop, and the calf left with her during the night. Next morning a small feed of three quarts of wheat bran, and one quart of corn meal, made pretty wet, was given her, and her udder again thoroughly emptied. After milking, a small feed of hay was given, and a pail of water placed near. The calf was separated from her, but within sight. At mid-day the calf was allowed to take her fill, and afterwards the udder stripped. At evening, as the cow seemed to be free from any indications of fever, or inflamed bag, she was given a full mess of corn meal, wheat bran, cotton-seed meal, and hay. Her calf took her supper, and the udder was again stripped; that night the calf was taken from her, never to suck again, as fresh milk in a city was too valuable to feed to even a registered Jersey. Having, in years past, lost several very fine cows from over-feeding and under-milking, at calving time, I cannot urge too strongly what Col. Geo. E. Waring calls “high starvation” at this critical period in a cow’s life. If a cow has been decently cared for up to the day of calving, she needs nothing but rest, quiet, and a light mash,—warm in cold weather—for twenty-four hours, and then but light feeding for two or three days. But be sure to empty her udder completely at least twice every twenty-four hours, and if the cow is a deep milker, then three times; with this treatment, the feed can be gradually increased to all that she will eat up clean. [28] TEACHING THE CALF TO DRINK. It is a very easy matter to teach a calf to drink milk, when one has seen the thing done. Next morning this calf was impatient for her mess of warm milk, so, after milking her dam, I took a shallow pan, and putting two quarts of milk into it proceeded to give the first lesson in a calf’s life, of doing without a mother. The process is very simple; you merely wet the first and second fingers of the left hand with milk, and place them in the calf’s mouth, to give her a taste of what is in store. Repeat this a few times, then gradually draw the pan near her mouth with the right hand, using your left as above. When the calf permits your two fingers to enter her mouth, raise the pan so that your left hand will be immersed, and the calf, by suction, will draw the milk up between the fingers. At mid-day, another mess of milk, and a second lesson was given; at evening a third. Next morning the process was repeated, but in this instance she did not need the fingers to guide her to what was good for her; she readily accepted the situation, and stuck her pretty nose into the warm milk, which rapidly disappeared to where it would do the most good. But with milk worth ten cents per quart, and cream seven times as much, it did not “pay” to use six quarts daily of rich Jersey milk in this way, so, after a fortnight’s supply of the raw material, the feed was gradually changed to sweet skim-milk for two weeks, and then substituting hay-tea, the milk ration was cut down to two quarts daily. Beginning with a tablespoonful of cotton-seed meal, thoroughly mixed with the feed, the quantity was increased in ten days to one pint daily. At one month old, she was gradually taught to eat bran by stirring it into her food.

Пайыз 6 пайызбен 3,69 доллар Кез келген қарапайым отбасы сауыншыдан күніне кемінде бір литр алады. Біз Оттавада әр кварталына сегіз цент төлейміз, бұл жылына (365 × 8,) $29,20 құрайды. Бұл қырық апта бойы орташа есеппен аптасына бес фунт сары майды алмайтын өте кедей сиыр және фунтына жиырма бес центтен, яғни 40 (апта) × 5 (фунт), × 25 (цент) 50-ге тең. (доллар). Осылайша, есептік жазба келесідей: Сары май 50,00 доллар Сүт 29.20 $79,20 Бір жылдық тамақ құны $47,00} Сиыр мен шалбардың пайызы 3,69 } 50,69 Пайда $28,51 ЖЕР ЖӘНЕ Егін. Мен екі акр жердің жыл бойы сиырды азық-түлікпен қамтамасыз ететін ең аз мүмкін болатын аумақ екенін анықтадым және оны былай бөлу керек: бір акр шөпке, екіншісіне жем мен шөпке арналған. Егер сізде егілген жер болмаса, гектарыңызды жыртыңыз да, әрқайсысынан алты фунттан беде мен тимотиді себіңіз. Мамыр айында, шөп жақсы басталған кезде, оны екі пұт жер сылағымен безендіріңіз; Егер сіз оны жаңбырдың алдында ғана жағыңыз болса, бұл ең жақсы уақыт. Бірінші жылы сізде барлық беде шөптері болады және оны екінші гүл шыққанға дейін кесу керек; ерте кесілмесе, сабақтар қатты және ағаш болып, сиырға ысырап болады.Екінші жылы, жазда жиналған көңді күзде өңдесеңіз, тимотидің жақсы өнімін аласыз, ал егер жер кез келген нәрсеге қолайлы болса, аздап беріп, одан үш жыл бойы шөп шабуға болады. әр күзде көң. Жер мойындағандай, бұршақ пен сұлы себіңіз; әрқайсысының бір бушелі акрдың үштен бірін отырғызады. Бұршақ ескі шөпте жақсы өседі және жаңа жерге отырғызу үшін ең жақсы дақыл. Шамамен алты аптадан кейін сіз оны жем үшін кесуді бастай аласыз және ол сиырға жүгері келгенше күніне екі жақсы[12] тамақ беруі керек. L. B. Arnold, "American Dairying" журналында жүгері туралы былай дейді: "Тым қалың отырғызылған кезде оның сабақтары мен жапырақтары жұмсақ және бозғылт, шырындары жұқа және нашар. Күннің ауасы, нұры мен жылуы жететіндей етіп жіңішке немесе бұрғымен себілсе және толық мөлшеріне дейін қоректенбесе, ол құнды топырақты өсімдік болып табылады». Енді мистер Уоринг «Пайдаға арналған егіншілікте» былай дейді: «Жүгері бұрғыларға егілгенде, тұқымның аздап өсетіні сонша, сабақтары үлкен және күшті болып өсетіндіктен, мал оларға немқұрайлы қараған кезде жиі кездесетін қателік. жапырақтары тек тұтынылады. Ең болмағанда қатардың етегіне дейін қырық дән болуы керек, ол акрға төрт-алты пұтқа дейін жетеді, бірақ нәтиже шығынды толығымен ақтайды, өйткені қатарда жақын тұрған жүгері жақсы және қалың болып өседі ». Менің тәжірибем маған айтады, мистер.Waring дұрыс; Қалай болғанда да, менің сиырым жүгері тым жұқа егілгенде өсетін дөрекі сабақтарды жемейді. Мәңгіліктерге арналған акрдың үштен бірі байлықтың кемелдігі, жақсы құрғатылған және көңді болуы керек. Топырақ терең болса, сіз оларды тегіс жерге отырғыза аласыз, ал егер топырақ таяз болса, оларды жоталарға отырғызыңыз, жоталар бір-бірінен отыз дюймдік қашықтықта (мен оларды әрқашан осылай отырғызамын); содан кейін өсімдіктерді бір-бірінен он бес дюймге дейін жұқартыңыз. Бір акрдан он-он екі жүз пұт өсіруге болады, бірақ жерді дұрыс дайындау керек. Оларды сақтау кезінде олар өте мұқият болуы керек, өйткені ең аз көгеру ыдырауды тездетеді, және біз оларды сиыр бізге бұзау беретін сәуірге дейін балғын және жақсы ұстағымыз келеді. БҰЗАҒЫН ЕМЕГЕН АЙЫРУ. Мен сиырларды бағуға қатысты барлық дерлік сынап көрдім деп ойладым, бірақ бес апталық бұзауды емізуге кіріскенде, мен бұл саладағы білімім өкінішке орай елеусіз қалды. Мен фермердің әйелінен қалай жұмыс істейтінімді сұрадым. – Әй, – деді ол, – саусағыңды сүтке малып ал да, бұзау бірнеше рет сорғызсын, ол көп ұзамай шелекке мұрнын салып, ішуді үйренеді. Бұл өте қарапайым көрінді, сондықтан мен шелегімді алып, қораға қарай бет алдым, сонда әлгі бейшара жануар мені сүтке толтырып, қаламды айналдырып, қара-көк болғанша, саусағымның терісін сорып алды және ішпес еді.Екі күн үзіліспен талпынған соң, бұзау да, мен де арықтай бастадым. Үмітсіз қалған мен сол төлге бірер ауыз кеңес айтып, шелек сүтті тастап кеттім. Мен екі сағаттан кейін қайтып оралғанымда, бұзау бос шелектің үстінде тұрды, оның бет-әлпеті мен бұл шелекті неге бұрын сонда қалдырмағанымды сұрауға аудардым.[13] Содан бері бірнеше бұзауды емшектен шығардым, бірақ еш қиындық көрмедім. Оларды сиырға үш-төрт күн қалдырыңыз, содан кейін аздап сүт алыңыз және бұзаудың мұрнын шелекке салыңыз; ол аузын ашуы немесе тұншығуы керек, ал сүттің дәмін татқанда, көп ұзамай ішуді үйренеді.[1] Ол бір апта болғанда, майлы торт, майсыз сүт және сірнемен тамақтандыруды бастаңыз. Ескі екі фунттық шабдалы банкасына мен бір ас қасық майлы торт пен бір меласса салып, банканы қайнаған суға толтырып, жақсылап піскенше пешке қоямын. Бұл мөлшер оның бір күндік, майсыздандырылған сүтпен араластырылған мөлшері болады. Келесі аптада әр тамаққа осы мөлшерді беріңіз, ал келесі аптада екі есе беріңіз. Содан кейін бұзау төрт апталық болады, ал қасапшы сізге оның бағасын беруі керек, ол сиыр құрғақ болған кезде барлық қиындықтар мен отбасылық сүттің ақысын төлейді. Тек бір сиыр ұстайтын жерде бұзау өсірудің пайдасы жоқ. (Мырза.«Эйрдри герцогинясы» атақты сиырының иесі Кокрейн өткен жылы оның бір бұзауын ағылшын джентльменіне төрт мың гвинеяға (жиырма мың долларға) сатқанын айтты. Менің ойымша, егер біреудің бұзауы осындай болса, дымқыл медбике болғаны жақсы болар еді). Сүтке анда-санда құйылған бір ас қасық әк суы бұзауды «жараудан» сақтайды, бұл қолмен өсірілетін бұзауларда жиі кездесетін шағым. Мен күздік қара бидайдың бағалы топырақ жасайтын өсімдік екеніне сенемін, бірақ мен оны ешқашан сынаған емеспін. [1]Ереже бойынша бұзауды мүлде емізуге жол бермеу жақсы. Ішуге үйренуге бейімділікке тұқым қуалаушылық әсер етеді. Емуге рұқсат етілмеген ата-бабадан қалған бұзаулар бөгетпен жүгіруге рұқсат етілгендерге қарағанда тезірек ішуді үйренеді. ЖАЛПЫ БАСҚАРУ ТУРАЛЫ БІРШЕ СӨЗ. Жаз бойы сиырларды байлап ұстау қатыгездік деп ойлаймын. Олар көп жаттығуларды қажет етпейді, бірақ олар таза ауада болуы керек, және олар күн сайын жақсылап емделу керек болса да, жалап жүру олар үшін керемет жайлылық. Тамақтанғаннан кейін сауу жақсы, өйткені олар тыныш тұрады. Сүтшіге сиырдың емшегін сүт шелекінде жууға рұқсат бермеңіз, бұл жиі сәнге айналған лас әдет. Ол сүтті бастамас бұрын оның дымқыл шүберек алуын және сиырдың сөмкесін жақсылап сүртуін талап етіңіз.Сиырды он минутта сауу керек, бірінші рет жалғыз саууға міндеттенсем де, мен бір сағаттай тарттым. Мен қанша сүт ішу керектігін білдім, мен оны алуға міндетті болдым. Кәрі сиыр жас сиырға қарағанда көбірек жейді, бірақ сүті молырақ болады. Екінші бұзауымен сиырды ала алсаң, оны қасапшыға сату керек болған бес жыл бойы тиімді ұстайсың. Сиырдың астына бірнеше күрек құрғақ топырақ немесе қоқыс тастағандай, сиыр қораңызды [14] соншалықты ұқыпты ұстайтын және көң үйіндісінің құнын арттыратын ештеңе жоқ. Ол сұйық көңді бәрінен де жақсы сіңіреді. Сүт табаларыңызды тұрмыстық мақсатта қолдануға рұқсат бермеңіз; сүт тот басқан ескі қалыпқа салынса, тәтті, қатты майды жасай алмайсыз. Сүтті күніне екі рет майсыздандырылған тастан тазартыңыз; аздап тұз қосып, жаңа крем салған сайын жақсылап араластырыңыз. Бұлақ суын пайдаланыңыз, бірақ мұздың сары майға тиюіне жол бермеңіз; ол түсті де, дәмді де бұзады. Егер сіздің креміңіз тым жылы болса, сары май тезірек келеді, бірақ ол ақ және жұмсақ болады. Кілегей соншалықты салқын болған кезде, мен жарты сағатты шайқаймын, менде әрқашан ең жақсы май бар. Оған қолдарыңызды қоймаңыз, ағаш қалақпен сары сүтті өңдеңіз және сол нәрсемен тұзбен жұмыс істеңіз.Күніне бір литр сүт аптасына бір фунт сары май береді деген ескі сөз бар, және менің ойымша, бұл өте әділ ереже, бірақ күніне отыз литр сүт беретін сиыр сатып алуды күтпеңіз. Мен білетін сиырлар бар, бірақ олар сатылмайды. Егер сіздің сиырыңыз осы мөлшердің жартысын берсе, әбден қанағаттаныңыз. Сиырдың тамағын ол баспайтын жерге қойыңыз, бірақ оны жоғары қоймаңыз; Олардың бастарын төмен салып тамақ ішуі табиғи нәрсе. Отбасылық сиыр көктемде ерте немесе күзде кеш келетін болса, жыл сайын бұзау болғаны дұрыс деп ойлаймын. Сиырдың құрғақ болу мерзіміне келетін болсақ, бұл сиырдың тәрбиесіне байланысты. Егер оған бірінші бұзауымен маусымның басында кептіруге рұқсат етілсе, ол мұны әрқашан жасайды. Сиыр өте консервативті жануар болғандықтан, оны сүті жақсы болғанша сауу керек. Ол құрғаған кезде, сүтті, кебекті және майлы тортты беруді тоқтатыңыз және ол төлдегенге дейін оған тамыры бар жақсы шөпті көп беріңіз. Провайдер мен майлы торт күшті тағам болғандықтан, төлдеу кезінде қабынуды және басқа да қиындықтарды тудыруы мүмкін. Сіз шалқанды құрғақ болған кезде, күніне екі шелекпен тамақтандыруға болады, әрине, ұсақтап кесіңіз, бірақ ол сауып жатқанда оны бермеңіз. Мен сүттегі шалқанның дәмін жоюдың барлық әдістерін қолдандым, бірақ нәтиже болмады.Мен оны қайнаттым, оған сода құйдым, сиырды сауып болғаннан кейін тамақтандырдым, бірақ бәрі бірдей болды - шалқанның дәмі сөзсіз - және біздің сары майды ұнатпайтындықтан, мен тек сиыр кепкен кезде шалқанды тамақтандырамын. Рев. Е.П.Ро өзінің «Менің бақшамдағы ойын және пайда» атты тамаша кітабында былай дейді: «Егер отбасы қалыпты жағдайда жақсы жағдайда жыл бойы сатып алынған және пайдаланылған жемістер мен көкөністердің жеке есебін жүргізсе, олар, сөзсіз. , жалпы сомасына таң қалу[15]. Бірақ егер олар сатып алудың қажеті болмаса, тұтынуға болатын соманы көре алса, таң қалдыру оны қоюдың өте жұмсақ әдісі болар еді ». Дәл осындай ереже сиыр ұстауға да қатысты. Күніне бір кварта сатып алып, онымен тіл табысамыз. Біздің сиыр бізге күніне он-жиырма кварта береді және біз оның көп бөлігін толтырамыз. Менің ойымша, сиыр мен бақ бар болса, өмір сүруге болады, бірақ онсыз өмір, менің ойлауым бойынша, оның көптеген ләззаттарынан айырылады. [16] ОРТА МЕМЛЕКЕТТЕРДЕГІ СИЫР. W. L. BATTLES, GIRARD, PA. Сиырды қалай ұстауға болатынын жазудың орнына, мен жай ғана сиырымызды қалай ұстайтынымызды, оны немен тамақтандыратынымызды, оны қалай азық-түлікпен қамтамасыз ететінімізді айтуды ұсынамын; шын мәнінде оның қамқорлығына қатысты барлық нәрсе, сондықтан кез келген адам барып, солай істей алады.Біз оны «дақ» деп атаймыз, өйткені оның маңдайында әдемі ақ дақ бар, Джерси емес, өйткені біз оны бізде ұсталатын бағамен сатып ала алмаймыз; сондай-ақ ол қандай да бір тұқымды емес; бірақ ол орташа өлшемді жақсы сиыр, сүті жақсы ағып жатқанда, түнде және таңертең он екі литрлік шелек толтырады, ол шайқалғаннан кейін барлық қажетті сары майды қамтамасыз ететін қалың кілегей қабатын көтереді. алты адамнан тұратын отбасы үшін, ал кейбіреулері үшін. Біздің жеріміз кішкентай, бар болғаны екі акр, оның бір бөлігін тұрғын үй, қора, құс қорасы және т.б. алып жатыр. Жеміс бағы шамамен төрттен бір акр жерді алып жатыр және бұл бөліктен азық-түлікпен қамтамасыз ету үшін ештеңе өсірілмейді. «Дақ» үшін. Қораға іргелес жерде жарты гектар жер жақсы шөп, немесе көбіне беде, әр көктемде бір ширек беде тұқымы себіледі, сондықтан ескі өсімдіктер қурап қалған сайын, олардың орындарын жастар басып алады. Көктемде шөп басыла бастағанда бұған бір пұт жер сылағы себіледі. Бұл учаскеде шөп пен беде өте ауыр өседі, бұл бізге оны маусым сайын үш рет кесуге мүмкіндік береді; шамамен маусымның бірінші, тамыз және қазан. Әр шабудан кейін бірден жерге ұсақ көң қабаты шашылады. Шөп негізінен емделіп, қысқы азық үшін ұсақ шөп жасайды. Кейде дақылдың кішкене бөлігі топырақ үшін жасыл пайдаланылады.Ғимараттар, жеміс-жидек бақшасы мен беде телімі алып жатқан жерді қоспағанда, біз бақ деп атайтын бір гектардай жер қалды. Мұнда кейбір көкөністерден басқа, отбасының тұтынуы үшін барлық көкөністер өсіріледі. Оның төрттен бір бөлігі ерте раушан картоптарына егіледі және олар пайдалануға немесе сатуға жеткілікті түрде піскен кезде олар қазылып, бұрғымен, жем үшін тәтті жүгері себіледі. Тағы төрттен бір гектарға қант қызылшасы егілді; жер өте бай, өнім әрқашан үлкен; осы соңғы маусымда (1879), өте құрғақ болса да, мен жүз жетпіс сегіз пұт жинадым. Біздің сиыр қызылшаны өте жақсы көреді, менің ойымша, сүт ағынын сақтау үшін одан артық ештеңе жоқ және олар шалқан сияқты оған жағымсыз дәм бермейді. Акрдың қосымша төрттен бір бөлігі тәтті немесе мәңгі жасыл [17] жүгеріге егіледі; жүгері пайдалану немесе нарыққа шығару үшін қалай тез жиналады, жасыл сабақтар кесіліп, кесу жәшігінен өтеді және олардың әрбір бөлшектері тұтынылады. Жүгері толығымен жинала салысымен, ол алып жатқан жер мұқият өңделеді және көңмен өңделеді, содан кейін келесі көктемде топырақтандыру үшін күздік қара бидайға себіледі, содан кейін жер қайтадан жүгеріге дайындалады. Қалған төртінші акр ерте бұршақ, бұршақ, қырыққабат және басқа да бақша көкөністеріне арналған.Бір егін шыққаннан кейін жер дайындалады, ал басқа нәрсе әрқашан дерлік отырғызылады немесе себіледі; демек, осы акрдың көп бөлігінде қант қызылшасы өсірілетін жерлерді немесе бүкіл маусымды пісетін кеш қырыққабатты қоспағанда, әр маусымда екі өнім алынады. Жарты гектар жердегі беде, ал жердегі жемдік дақылдар мен тамырлар арқылы біз сиырға маусым бойына жеткілікті азық-түлік алып қана қоймай, сонымен қатар бір жүк сұлы сабанынан басқа, отбасылық жылқымызды да ұстадық. жемдік жүгеріге араластыру үшін үш долларға сатып алынды; Бұл қыс бойы жарқын және тәтті болу үшін жеткілікті түрде емдеу қиын, бірақ жүгері-жем қабаты мен сабан қабатын араластыру арқылы бәрі жақсы және жарқын болады. Жылқы да, сиыр да ұстаумен қатар, біз осы шағын фермадан жидек, көкөніс, сары май, жұмыртқа, құс еті және салмағы үш жүз фунттан, төрт жүз алпыс сегіз доллар тұратын бір семіз шошқа саттық. жоғарыда аталған өнімдерді өзіміз пайдалануымыз үшін сақтап, бір бөшке шошқа етін тұздаймыз. ҚОРА. Қора жиырма бес отыз фут, қорасы оңтүстік жағында. «Дақ» дәретханасының ені бес фут, ал ол тұрған еденнің ұзындығы бес фут, алдыңғы жағында ені екі фут, сиырдың жанында биіктігі бір жарым фут және қораның еденінің жанында үш фут. .Оны мойнына кең баумен бекітіп, ұзындығы он сегіз дюйм болатын шынжырға байланған, ол ақшылға іргелес тұрған дүңгіршектің бұрышындағы бағанаға бекітілген қапсырмаға бекітілген; Бұл оның денесінің кез келген бөлігін жалайтындай етіп басын айналдыруға мүмкіндік береді. Еден екі дюймдік тақтайдан жасалған, астыңғы жағы жұқа тақтайшалармен бекітілген, артқы жағынан он дюймге және алдыңғы жағынан бір футқа көтерілген; барлық нәжіс пен зәр арттағы төрт футтық аллеяға түседі. Бұл аллеяда өте қатты және тегіс балшықтан жасалған еден бар. Қора есігінің қасында жол шаңын немесе қоқысын сақтауға арналған он-жеті фут үлкен жәшік бар; қораның екінші жағында төсек-орынға арналған жапырақтарды сақтауға арналған он-он бір фут басқа жәшік бар.[18] Менің басты мақсатым – «Дақ» жайлы жағдай жасау және оны барлық жағымсыз иістен тазарту ғана емес, сонымен қатар сұйық және қатты көңді үнемдеу. Ең жақсы сіңіргіш - кептірілген лай, ұнтақталған немесе сазды жолдардағы жол шаңы. Соңғысын сатып алу оңай болғандықтан, мен оны әдетте пайдаланамын және әрқашан аллеяда екі-үш дюймге дейін сақтаймын; бұл барлық сұйық бөліктерді және барлық жағымсыз иістерді тиімді сіңіреді. Күніне екі рет бұл дүңгіршектің артқы жағындағы жылжымалы жапқышпен жабылған терезе арқылы, сарайдың астына лақтырылады, ол пайдалану қажет болғанша сақталады.Күзде мен орманға барамын және көктемге дейін созылатын жапырақтардың жеткілікті мөлшерін аламын; Бұларды еркін пайдалану әдемі, жұмсақ, таза төсек жасап қана қоймайды, сонымен қатар көңнің мөлшерін айтарлықтай арттырады. Атқора шағын аулаға ашылады, оның бір бұрышынан шағын бұлақ ағып жатыр. Күн сайын таңертең сиырға су ішуге рұқсат етіледі; егер ауа-райы қолайлы болса, оған жаттығу үшін бір сағат қалуға рұқсат етіледі. Оны түнде, күн батқаннан кейін, шыбын тітіркендірмес үшін, жылы ауа райында шығарады. Қора жақсы қоршалған, қыста жылы болады; ол екі терезе арқылы жақсы желдетіледі, бірақ олар жазда шыбындарды болдырмау үшін жалюзимен, кең тақталармен қараңғыланады. АЗЫҚ БЕРУ ЖҮЙЕСІ. Күн сайын таңертең «Spot» таңғы асын ішіп жатқанда, оны карри тарақпен немесе картамен жақсылап сүртеді, сөмкесінде немесе емшектерінде ластану байқалса (бұл өте сирек), егер қыста болса, мұқият жуылады. , жылы сумен. Ол ешқашан ұрыспайды және ұрмайды; сондықтан ол ешқашан шелекті теппейді немесе сүтін ұстамайды. Оны қыста таңертең, түсте және түнде кесілген қант қызылшасымен тамақтандырады; Сондай-ақ, бір шелек ыстық суға суланған жүгері сабағы немесе беде пішені, екі литр «қант ұны» немесе жақсылап араластырылған кебек, үстіне аздап тұз себілген.Мен әдетте «қант тағамы» деп аталатын тағамды оның жемімен араластыру үшін қолданамын; бұл қант немесе глюкоза алынғаннан кейін зауыттан алынған жүгері ұны; оның бір бушелі он центтен он екі жарым центке дейін тұрады, мен оны кебектен артық көремін, ал «Дақ» оны қатты ұнатады. Біз оны оған берген тағамды сүтке айналдыратын машина деп есептейміз және оны қаншалықты жеп, сіңіре алсақ, соғұрлым көп сүт алынады және соғұрлым көп пайда болады. Қызылшаға сәбізді, жүгері жеміне беде пішенін, адамзат сияқты жануарлардың алуан түрлерін жақсы көретін жемді мезгіл-мезгіл ауыстырып отыру жақсы жоспар. Тамырларды кесу үшін [19] сатып алуға болатын тамыр кескіштер бар, бірақ мен қызылшаны ұстау үшін әрқашан кәдімгі күрек, ұнтақталған өткір және бос ұн бөшкесін қолдандым. Қызылшаны осылай кесу үшін бірнеше минут қажет. КӨҢ. Бір жәшік жол шаңымен, бір жапырақпен қысқы қоқыс қорын қамтамасыз етеді, көктемде бізде қандай көң үйілгені таң қалдырады. Көңнің тағы бір құнды көзі - жылы төсекке арналған жапырақтары көп және барлық сұйықтықты сіңіретін жол шаңы жеткілікті шошқа қорасы, біздің шошқаларымыздың қаншалықты таза екендігі таң қалдырады, ал шанышқы барлық жағымсыз иістерден тазарады; ірі картоп пен мамонт қызылшасы шошқа тыңайтқышының байлығын көрсетеді. Меніңше, біздің елу тауық бар азық-түлік ақысын құс қорасындағы тезекпен төлейді.Үйлер жазда да, қыста да жол шаңымен жабылған көлбеу платформаның үстінде; қоқыс осы қабатқа түсіп, ұзындығы он екі фут, ені үш фут және тереңдігі үш фут үлкен қорапқа түседі. Тауықтардың қоқыспен өңдейтін шаңы барлық аммиакты сіңіруге және осы ең құнды гуаноның барлық ұрықтандырушы қасиеттерін сақтауға жеткілікті. Жол шаңының үлкен жәшігі әрқашан су қоймасында сақталады, оны тиімді пайдалану шкафтарды барлық зиянды иістерден тазартудан басқа, ең құнды тыңайтқыштың мөлшерін береді. Ас үйдегі жуынатын су мен шөгінділер шыбық пен басқа да қоқыс үйіндісіне лақтырылып, шіріген бойда көң үйіндісіне арбамен апарылады. Көптеген көздерден біз шағын фермамызға көктем мен күзде көңнің барынша мол қорын беруге мүмкіндік алдық, осылайша оның көп бөлігі қосарланған егіннің өзінде, ол жақсара береді және әр келесі маусымда молырақ өнім береді. ДӘСІМДЕР ЖӘНЕ ТАПҚЫРУ. Қант қызылшасын өсіруде алдымен жерді қатты қопсытып, терең жыртып, культиватормен жақсылап ұнтақтайды, содан кейін арасы екі футтық етіп бақша соқасымен қатарларды белгілейді. Құс қорасының көңі әрбір борозда шашыранды, ол топырақпен аздап жабылуы керек, сондықтан тұқым онымен жанаспайды; тұқымдарды шамамен алты дюйм қашықтықта тастап, бақша тырмасымен жеңіл жабыңыз.Жапырақтары шамамен төрт дюймге жеткенде, бір жерде бір өсімдікке дейін жұқартып, кез келген бос орындарды жұлынған өсімдіктермен толтырыңыз. Оларды жебе қопсытқышпен егеу алдында әр уақытта өңдеу арқылы оңай жасауға болатын барлық арамшөптерді жоя отырып, оларды мұқият өңдеңіз. Жерді [20] жұмсақ ұстаңыз, үш-төрт рет культивациялаңыз, содан кейін олар өздерін күтіп, көп ұзамай жерді жауып тастайды. Жер жақсы жағдайда және қолайлы маусымда әр гектардан алты жүзден сегіз жүзге дейін пұт оңай өндіріледі. Олар аяз келгенше өссін, олар бақша шанышқысымен қазылып, шыңдары кесіліп, қыста сақталуы керек. Наурыздың бірінші күніне дейін пайдалануға болатындарын жертөледе сақтайды, қалғандарын ұзын шұңқырға көміп, таяз жерді қазып, биіктігі үш фут, ені үш фут шамасында тамырын үйіп, сабанмен және ені үш футтай жақсылап жабады. оларды қатып қалмас үшін жеткілікті топырақ, қаданың үстіңгі жағындағы әрбір төрт фут сайын дренажды плитка салып, бір ұшы жабыннан сәл шығып, желдету үшін. Ауа-райы өте суық болса, плитканың үстіне шым төсеп, қолайлы кезде алып тастаңыз. Мен сәбізді сол жоспар бойынша өсіремін және солай сақтаймын. Мен қызылшаны жақсы көремін, өйткені олар әлдеқайда үлкен, оларды жинап, күтіп-баптау қиын емес, ал егін әдетте үлкенірек, мен әрқашан өзгерту үшін сәбіз өсіремін.Мен тәтті жүгеріні бұрғылауға отырғызамын, әрқашан борозда аздап тыңайтқыш саламын, өзектерді бір-бірінен шамамен сегіз дюйм қашықтықта тастаймын, жолдардың ені үш фут, мен бірінші мамырдан кейін көп ұзамай отырғызуды бастаймын және шамамен бірінші шілдеге дейін аралықпен жалғастырамын. барлық маусымда пайдалануға және нарыққа арналған жаңа қор бар. Күздік қара бидай егілген алқапта ластану үшін өсірілген тәтті жүгері жүгеріге жер қажет болғанша оның кейбір бөлігін екі рет кесуге мүмкіндік береді. Жем-шөпке жүгері себу кезінде ерте картопты қазуға кіріскен бойда, мен оны екі фут қашықтықтағы бұрғыларға себемін, ал дәндерді бір дюймдей етіп бұрғыларға түсіремін, шошқа қорасындағы көң алдымен борозда төгіледі. , және кем дегенде екі дюйм тереңдікте топырақпен жабылған, әйтпесе жүгері шықпайды. Бұл тыңайтқыш соншалықты күшті, егер дұрыс пайдаланылса, ол сабақтардың ерекше өсуіне әкеледі. Жүгері кішкентай болса да, оны тар культиватормен екі-үш рет өңдеңіз, ол өзін күтіп-баптап, таңқаларлық сабақтардың өсуі болады; Менде олар жиі алты фут биіктікте болады. Аяз уақытының алдында, орақпен кесіп, үстіңгі жағына байланған шағын шоқтарға орнатыңыз және суық ауа райына дейін емдеуге қалдырыңыз. Оны шабуға салу керек болғанда, кезек-кезек сабақтардың қабаты мен сабан қабатын жайыңыз, сонда ол қажет болғанша жарқын және тәтті болады.Көктемгі топыраққа арналған қара бидай тәтті жүгеріні жинап, сабақтарын алып тастағанда, бір-бірінен он дюймдей бұрғылармен себіледі. Ұсақ көңді жыртқаннан кейін жерге себеді, жер үсті топырақпен мұқият араластырады; жерді жұмсақ ұстау үшін бір немесе екі шланг беріледі; пайда болуы мүмкін кез келген арамшөптерді жою. Бірінші мамырда[21] ерте егілген қара бидай жерді биіктігі кемінде төрт фут болатын тығыз өсіндімен жауып, ең қоректік жасыл тағамның көп мөлшерін береді. Ең соңғы жүгері егілетін учаскенің сол бөліктерінде екі-үш кесу жасалады; Бұл сиырға ең жақсы азық береді және осы төрттен бір акр жерде өсірілген өнім оны ешқашан жеп көрмеген кез келген адамды таң қалдырады. Ерте бұршақтың өте көп учаскесі бар, жүзім жасыл болған кезде соңғы теру орын алғаннан кейін олар тартылып, оларды қатты ұнататын «Спотқа» беріледі. Шалғам немесе жүгері бұршақ болған жерге бірден себіледі. Біздің ерте қырыққабаттарымызды алған кезде, барлық жапырақтары мен сабақтарының көпшілігі оларды сиырдың қорасына апарып, сүтке айналады, ал жерге бірден отырғызылады немесе егіледі, одан да көп тамақ беретін нәрсеге себіледі. Қызылша, сәбіз, шалқан және кеш қырыққабат жапырақтары, егер оларды сақтауға және сақтауға қамқорлық жасаса, күздің соңында жеткілікті мөлшерде жем береді.Мүмкін, «мәңгі жасыл» немесе қант жүгеріден гөрі жақсы азықтық дақыл болуы мүмкін; Менің ойымша, тағы бір күзде мен Миннесота янтарь қант қамысы сынап көремін. Мен осы маусымда бір қатарда Pearl Millet қолданып көрдім; ол егілді, немесе керемет жайылады, бірақ жүгері сияқты жақсы болмады, өйткені сабақтары кішкентай және тары соншалықты әлсіз өседі, алдымен жүгеріден мен алатындай жем-шөп өндіру үшін бүкіл маусымды қажет етеді төртінші шілдеде егілді. ТАЛАУ. Мен әдетте сиырды бірінші қыркүйекте әкелемін; демек, оның құрғауына рұқсат етілген алты апталық уақыт жаздың ең жылы мезгілінде, яғни шілде-тамыз айларында болады, бұл кезде бір сиыр ұстайтын адамның мүмкіндігі бар болса, оны жасау қиынға соғады. жақсы май. Бұл сонымен қатар сары майдың ең аз сатылатын мезгілі. Бұзауды бір апта немесе он күн болған соң ішуді үйретіп, майсыздандырылған сүттен және бидайдан жасалған ботқаға немесе шортқа тамақтандырады; алты апта немесе екі айлық болған кезде ол жақсы семіреді және оны қасапшыға бұзау етіне жақсы бағаға сатуға болады, өйткені жылдың сол мезгілінде бұзау еті тапшы және сұранысқа ие. Сиырдың сүті қыс бойы, сары май үнемі жоғары болған кезде, оның жемі мен күтімі жақсы пайда әкеледі.Бұзау тууға бір-екі апта қалғанда мен қораның еденіне қорапша жасап, сиырды ішуді үйрену үшін алып кеткенше оның ішінде босатып жіберуге рұқсат етемін. Осы уақыт ішінде ол жапырақтардың жақсы төсегіне ие болуы керек, ал дүңгіршекті күн сайын түнде және таңертең тазалау керек. Осы уақытқа дейін мұндай кездерде мен[22] еш қиындықты да, қиындықты да бастан өткерген емеспін; Кез келген жағдай орын алса, оны өзіңіз «дәрігер» деп көргенше, тәжірибелі адамға жүгінгеніңіз абзал. Бұзау туылғаннан кейін, мен сиырды бір-екі күн жылы беткейлерде тамақтандырамын, бұзау сөмкесіндегі ісік жойылып, табиғи жағдайына келгенше соруға рұқсат етемін. Содан кейін, бұрын айтылғандай, оны ауызға саусақты кіргізу және басын ыдысқа салу арқылы оңай жасауға болатын ішуді үйретіңіз, саусақты бірнеше рет абайлап тартыңыз және қысқа уақытта сіз еш қиындықсыз боласыз. , өйткені ол өзіне көмектеседі. Қорытындылай келе, мен сиырымызды қалай күтіп-баптап, қалай ұстайтынын айтуға тырыстым деп айта аламын. Біздің жүйеде жақсартулар болуы мүмкін деп ойлаймын. Мен кез келген уақытта басқалардың тәжірибесін пайдалануға қуаныштымын. Алынған сүттің немесе дайындалған сары майдың есебі жүргізілмейді. Бізде әрқашан отбасы үшін көп нәрсе бар екенін білеміз және бос қалдыратын нәрсе жеткілікті. Нан мен сүт балаларға тамақтың жартысын береді.Таза сүт пен жаңа піскен жемістердің көптігі біздің отбасымыздың дені сау болуының басты себептерінің бірі деп есептейміз және дәрігерге төлейтін төлемдеріміз аз. Біздің бір жарым гектар жерімізде сабанға кеткен үш доллардан басқа, сиырға да, жылқыға да барлық азық-түлік өсірілді. Сиырға берілетін «қант тағамы» соңғы бір жылда бес доллар болған жоқ. Беде, жүгері азығы, көк қара бидай, т.б., жылқыға бір жартысы, мүмкін одан да көп бөлігі берілді десек қателеспейміз. Демек, сиырды ұстауды ұн, кебек және сабан үшін жеті доллардан аспайтын шығыннан басқа, бір акр жердің төрттен үш бөлігін құрайтын шағын ауданға жатқызуға болады. Бұл жер, оның жартысына жуығы, сонымен қатар отбасының немесе нарықтың пайдалануы үшін толық егін өндірді, ал қышқыл сүт пен сары сүт алты жүз фунт шошқа етін жасауға көмектесті. Екі айға толмаған бұзау сегіз долларға сатылды, бұл сиырға сатып алынған қосымша жем үшін төленгеннен жоғары. Ешқашан сиыр бағып көрмеген отбасы мұндай көзден алатын қанағат пен игілікті әрең түсінеді. Тәбеті жиі қызық болатын балалар әрқашан дерлік бір кесе салқын сүтті ұнатады.Таңертеңгілік кофеге арналған кілегей барлығына ұнайды, бірақ оны аз ғана адамдар түсінеді және қаныққан сары кілегейге тұндырылған құлпынайдан жасалған әдемі тағамнан дәмді не болуы мүмкін. Кішкентай шығынды, болмашы қиындық пен қамқорлықты, үлкен пайдаға қарама-қайшы келетін болсақ, кез келген отбасының сиырсыз тоқмейілсуі, былайша айтқанда, таң қалдырады. [23] 2-сурет.— айршир сиыры «кәрі қаймақ». [24] [25] ШЫҒАНАҚ МЕМЛЕКЕТТЕРІНДЕГІ СИЫР. Джордж Дюффи, MOBILE, ALA. Мен бірнеше жыл бойы малды ластауда шағын көлемде тәжірибе жасадым. Алайда менің жер аумағым өте шектеулі болды, ол қалалық резиденцияның асхана бақшасының бір бөлігі ғана болды, бірақ менің жетістігім, тіпті аз болса да, қанағаттанарлық болды, сондықтан мен оны болашақта сынап көруді шештім. ауқымдырақ. Оқығаным және тәжірибем мені оңтүстігіндегі қолайлы климатта, ақылды түрде өңделген жарты акр жер бір сиырды жыл бойы асырауға жеткілікті азық-түлік қорын беретініне сендірді және қолайлы жағдайларға байланысты экспериментті сынап көруді шештім. 1876 ​​жылы сәуірде мен өз үйімнің артқы жағындағы ұзындығы екі жүз елу фут және ені жүз жиырма фут болатын лоттың иесі болдым - үлкен бөлігі жылқыға арналған шөп алаңы ретінде пайдаланылды.Мен бірден жүз жиырма футтан екі жүз футтан тұратын бөлікті қоршаумен бастадым, ортасынан төмен қарай ені сегіз фут вагон жолын жүгіріп өттім, ол қора (айталық, жиырма-отыз фут) алып жатқан кеңістікпен жиырмаға жуық қалды. нақты өңдеу үшін екі мың фут немесе жарты акрдың бір бөлігінде. Жері Бермуд аралдарының және басқа да шөптердің қалың шөбімен жабылған құмды сазды болды. Бірнеше жыл бұрын ол базар бағы ретінде өсірілді, бірақ соңғы уақытта шөпке берілді; жақсы дренажды қамтамасыз ету үшін оңтүстікке қарай еңісті болды. Ат қораның ішінде және оның айналасында қырық арба тиелген, сәуір айында жерге шашылған көң көп болды. Жиырмасыншы сәуірде жерді екі атты айналдыратын соқамен жақсылап жыртып, майдалап ұнтақталғанша тырмалады. Бірінші мамырда мен Оңтүстік танаптық жүгеріге жердің жарты бөлігін екі фут қашықтықта бұрғыларға, дәндері бір дюймдей қашықтықта отырғыздым. Өсіруден кейін ыңғайлы болу үшін жолдар ұзындығы бойынша болды. Төртінші мамырда қант жүгері қалған бөлігінің жартысына салынып, үлкен сортпен бірдей қашықтықта отырғызылды. Алтыншы мамырда, қалған төртіншісі бір-бірінен он екі дюймдік бұрғыларға неміс немесе «Алтын» тарымен қатты егілді. Маусымдық нөсер, содан кейін жылы шуақты күндер көп ұзамай қарқынды және жылдам өсуді тудырды.Он бесінші мамырда Томастың тырмасы бірінші егілген жүгері, ал алты күннен кейін екінші егіс және тары үстінен өтті. Отызыншы мамырда жүгері жыртылып, соңынан жақсы шұбатылды. Екі аптадан кейін екінші және соңғы шляпа[26] берілді. Тары да екі рет өңделді, содан кейін өсу жерді тиімді түрде көлеңкелейді, осылайша арамшөптердің өсуіне жол бермейді. Осы аралықта мен қораны жөндеп, бастапқы жердің жанындағы бүйірінен үлкен есікті кесіп тастадым және үй жануарлары Джерси сиыры үшін қора жасадым. Еден кипарис, қалыңдығы үш дюйм болатын және ақырдан сәл еңкейген. Сиыр алып жатқан кеңістікті нақты өлшеу арқылы - оның артқы аяғын тазарту үшін жай ғана орын беріп, несеп пен нәжісті қабылдау үшін тереңдігі сегіз дюйм және ені он бес шұңқыр жасалды. Дүңгіршіктің ені төрт жарым фут, бүйірлері сиырдың ұзындығының жартысына ғана, ал оның биіктігіне ғана жетті. Ақыр дүңгіршектің бойына толығымен созылды, ені төменгі жағында он екі дюйм, ал жоғарғы жағында он сегіз және тереңдігі он екі дюйм болды, түбі еденнен он екі дюйм биіктікте болды. Бекіту дүңгіршектің бір бүйірінен екінші жағына өтетін, малдың ортасы мен одан бір дюйм болатын бес-сегіздік темір шыбықтан тұрды.Бұл штангада сақина болды, оған қысқа шынжыр бекітілді, оның басына бекітілген сақинаға бекітіледі - басы жақсы, кең былғарыдан жасалған. Әдетте, сиырды таңертең шығарғанда қораның басын шешіп, қораға қалдыратын; қайта бекіту бір сәттік жұмыс болды. Бұл келісім арқылы сиыр басын ілмекке байлау мүмкіндігінсіз қозғалуға толық еркіндік алды. Бұл ақшылдың түбі кір жиналмас үшін арасы жарты дюйм болатын итарқалардан жасалған. Ылғалды қоқыстарды тамақтандыруға арналған қорапшаның бір ұшына сыйдырады, оны еш қиындықсыз жууға болады. Үгінділер көп болғандықтан, тек тасымалдауға кететін шығын, тамаша жайлылық пен тамаша тазалық әрине маңызды болды. Атқораға елу-елу фут көп бекітілді, онда сиыр қолайлы ауа-райында айналдырылды, бірақ өз қорасына еркін кіріп-шығады. Бұл лотта таза және тұщы су үнемі сақталатын сорғымен жалғанған науалар болды. Күн сайын бұл науаны босатып, мұқият тазалап тұрды. Сиыр ара-тұра лас жем жеуі мүмкін, бірақ оның ішетін суының таза болуын қадағалаңыз. Бұл оның сүтіне назар аудармаса, адам тағамына жарамайды.Үгінділермен қамтамасыз етілетін көң науасы, зәр, сондай-ақ саңылаулар сақталады және күн сайын лоттың бір бұрышында орналасқан жабық сарайға шығарылды, оны ылғалды ұстады және анда-санда өңделеді. Біздің Джерси екінші бұзауын шамамен жиырмасыншы маусымда әкелетін еді, бірақ сәуір мен мамырда әлі сүт берді. Бірінші мамырдан он бесінші маусымға дейін оның азық-түліктері күніне екі рет [27] бидай кебекі мен жүгері ұнынан, шөппен бірге шамадан тыс жайылым болатын. Бірінші маусымда ол қысқа демалу үшін кеуіп қалды. Он бесінші маусымда біз қант жүгерін кесуге кірістік, қазір белі жоғары. Бұл кескіш арқылы жүргізілді (дюймнің төрттен үш бөлігін кесіп алды) және оған күніне үш рет тамақтандырды, алдымен жүгеріге екі литр бидай кебегін сеуіп, күніне екі рет шөп беруді жалғастырды. Бұл тәжірибе біткенше оны қайталамау үшін оны жайылымнан алып кетті. Жиырма екінші маусымда оның емшегі ұлғайып кеткені сонша, оны сауу арқылы жеңілдету орынды деп саналды. Бұл үш күн бойы күніне екі рет жасалды. Міне, оңтүстікте мұны істеуге қарсы ақымақтық, надандар арасында келе жатқан бұзаудың өліміне себеп болады деген сенім күшті. Кейбір жағдайларда мен төлдеу алдында бір апта бойы күн сайын емшек сүтін босату қажет деп таптым; Мен ешқашан жамандықтың нәтижесін білмедім. Жиырма бес маусымда таң атқанда қасында бір жақсы сиыр бұзау бар еді.Ыңғайлы кезде сиыр жақсылап сауылып, оған бір-бір литр жүгері ұны мен бидай кебегі қосылған шелек су және бір шымшым тұз берілді, жиырма төрт сағат бойы судан басқа ештеңе болмады. Кешке қарай оны соңғы тамшысына дейін сауып, түнде бұзау онымен бірге кетіп қалды. Келесі күні таңертең оған үш литр бидай кебегі мен бір литр жүгері ұнынан тұратын кішкене жем берілді, ол өте суланған және оның емшегін қайтадан жақсылап босатып алды. Сауыннан кейін азғантай жем шөп беріп, қасына бір шелек су қойды. Бұзау одан бөлінді, бірақ көзге көрінбейді. Түн ортасында бұзауға тойып алуға рұқсат етілді, содан кейін емшегі шешілді. Кешке сиырдың безгегі немесе қабынған қапшық белгілері жоқ болып көрінгендіктен, оған жүгері ұны, бидай кебекі, мақта ұны және шөп берілді. Оның бұзауы кешкі асын ішіп, емшегі қайтадан шешілді; Сол түні бұзауды одан әрі ешқашан сормайтын етіп алды, өйткені қаладағы жаңа сүт тіпті тіркелген Джерсиге де жеуге тым құнды еді. Өткен жылдарда бұзаулау кезінде артық азықтан және аз сауудан бірнеше өте жақсы сиырлардан айырылып қалғандықтан, мен полковник Геоның айтқанын тым қатты талап ете алмаймын. Е.Уоринг сиыр өмірінің осы сыни кезеңінде «жоғары аштық» деп атайды.Егер сиыр бұзаулау күніне дейін лайықты күтімге алынған болса, онда оған тыныштық, тыныштық және суық ауа-райында жылы - жиырма төрт сағат, содан кейін екі-үш күн жеңіл тамақтандырудан басқа ештеңе қажет емес. . Бірақ жиырма төрт сағат сайын кем дегенде екі рет оның емшегін толығымен босатуды ұмытпаңыз, ал егер сиыр терең сауын болса, онда үш рет; бұл емнің көмегімен жемді ол таза жейтін барлық нәрсеге дейін біртіндеп көбейтуге болады. [28] БҰЗАҒА ІШІМ ҮЙРЕТУ. Бұзауды сүт ішуді үйрету өте оңай іс. Келесі күні таңертең бұл бұзау өзінің жылы сүтін шыдамсыздандырды, сондықтан мен оны сауып болған соң, мен таяз таба алдым да, оған екі литр сүт құйып, бұзау өміріндегі бірінші сабақты бердім, анасыз істеу. . Процесс өте қарапайым; сіз сол қолыңыздың бірінші және екінші саусақтарын сүтпен сулаңыз және бұзаудың аузына салып, оған дүкенде не бар екенін сездіріңіз. Мұны бірнеше рет қайталаңыз, содан кейін жоғарыдағыдай сол жақыңызды пайдаланып, оң қолыңызбен табаны оның аузына бірте-бірте тартыңыз. Бұзау екі саусағыңыздың аузына кіруге рұқсат бергенде, сол қолыңызды суға батыратындай етіп табаны көтеріңіз, ал бұзау сору арқылы саусақтардың арасына сүтті тартады. Күндізгі уақытта тағы бір сүтті сүзіп, екінші сабақ берді; кешке үшінші.Келесі күні таңертең бұл процесс қайталанды, бірақ бұл жағдайда оған пайдалы нәрсеге бағыттау үшін саусақтардың қажеті жоқ; ол жағдайды тез қабылдап, сүйкімді мұрнын жылы сүтке тығып жіберді, ол жақсырақ болатын жерге тез жоғалып кетті. Бірақ сүт құны он центке, ал кілегей жеті есе көп болғандықтан, бұл жолмен күніне алты литр бай Джерси сүтін пайдалану «ақшасын» төлеген жоқ, сондықтан шикізатты екі аптадан кейін қамтамасыз еткеннен кейін жем бірте-бірте болды. екі апта бойы тәтті майсыз сүтке ауыстырылды, содан кейін шөп шайымен ауыстырылды, сүт рационы күніне екі литрге дейін қысқарды. Азықпен мұқият араластырылған бір ас қасық мақта тұқымынан бастап, оның мөлшері он күннен кейін күніне бір пинтке дейін өсті. Бір айлық кезінде ол кебекті тамаққа араластырып жеуге біртіндеп үйретті.